Over mij

Mijn naam is Corinne Hendriks en ik ben onder andere sjamanistisch healer. Ik ben géén sjamaan. Ik zou niet durven mezelf zo aan te duiden. Een sjamaan is iemand die jarenlange training en diverse inwijdingen heeft ondergaan, soms al vanaf de kinderjaren. Het is iemand die veel oude kennis bezit en daarmee samengaande macht.

Wat ben ik dan wel? Ik weet vanaf mijn kinderjaren dat ik bepaalde helderziende en heldervoelende gaven bezit. Toen ik ouder werd en die gaven niet gestimuleerd werden, maar veeleer in twijfel getrokken, dacht ik dat ik het me wel allemaal verbeeld zou hebben. Gewoon een grote fantasie.

Een tijdlang geloofde ik in niets, behalve in de tastbare wereld om me heen. Daar werd ik niet gelukkig van; wat voelde dat koud en leeg. En toch was er altijd die aantrekkingskracht van het onzichtbare. Ik dacht soms overledenen om me heen te voelen en als ik in het bos liep dan deed dat iets met me, al die grote, rustige, wijze bomen. Maar dat was maar verbeelding toch?

Op mijn zeventiende las ik voor het eerst een boek over sjamanisme. Het ging over een oude Indiaan voor wie het de normaalste zaak van de wereld was om te communiceren met stenen, planten en dieren. Deze man was diep verbonden met de natuur, met de omgeving waarin hij leefde. Dat sprak me erg aan en ik begon voorzichtig te hopen dat ik het me toch niet verbeeldde als ik ‘iets’ voelde.

Ik wilde meer weten over het sjamanisme, maar ik vond in die tijd maar weinig. Ik woonde in een Limburgs dorp en daar waren dit soort zaken (toen) nog niet zo bekend. Ik zag kans mee te doen aan twee sjamanistische workshops, waarbij er in één van die workshops met drums werd gewerkt. Het was voor het eerst dat ik zo’n drum hoorde en het geluid ervan voelde als thuiskomen. Als iets wat ik al heel lang kende, heel oud en heel vertrouwd.

Daarna ‘vergat’ ik het weer zo’n beetje. Ik was nog heel jong, en zag geen kans meer om me er verder in te verdiepen. Via grote omwegen, die liepen van verslaving, afkicken bij een antroposofische zorginstelling, naar een universitaire studie waarin alleen de ratio van belang was, kwam ik toch steeds weer terug op spiritualiteit. Daarin voelde en voel ik me thuis.

Ik maakte kennis met de kracht van edelstenen en ontwikkelde een grote liefde voor hen. Ik leerde steeds beter aanvoelen wat ze voor mij en anderen kunnen betekenen. Ook kwam ik in contact met Een Cursus In Wonderen en tal van andere spirituele leren.  

Toen ik een aantal jaren geleden ineens besloot te stoppen met mijn researchmaster aan de universiteit, omdat het me diepongelukkig en vreselijk gestrest maakte, ontstond er ruimte om na te denken over wat ik dan wel wilde doen. Ik wist het niet. Op een avond lag ik in bed en toen ik bijna in slaap viel, kwam er één woord omhoog waar ik jarenlang niet aan had gedacht: SJAMANISME. De volgende dag ging ik meteen op zoek naar iemand die mij kon opleiden, en vond ik die persoon ook.

Nu heb ik de opleiding Sjamanistisch Healer afgerond bij het Instituut voor Siberisch Sjamanisme en ben ik nog steeds lerende op het sjamanistische pad. Hier voel ik mij thuis. Het verrijkt mijn leven en ik heb gemerkt dat ik niet alleen mijzelf, maar ook anderen hiermee kan helpen. De helderziende en heldervoeldende gaven die ik altijd heb gehad, maar waarvan ik lang gedacht heb dat ze verbeelding waren, neem ik nu eindelijk serieus. Daardoor kan ik ze steeds verder ontwikkelen en ze inzetten ten bate van mijzelf en alle andere wezens op deze aarde. Ook voor jou.